ELFY

Imię : Elfy

Charakterystyka:

W baśniach i literaturze elfy przedstawiane były jako zwiewne, lekkie, czasem psotne chochliki/duszki, swoim wyglądem przypominające niekiedy wróżki. Były to niewielkie, długowieczne, istoty o nadprzyrodzonych zdolnościach, które szczyciły się znajomością magii. Z zależności od swego charakteru mogły pomagać lub szkodzić ludziom

W mitologii germańskiej Elfy (zwane również Alfami) były potężnymi i mądrymi duchami jasności i światła. Zwały się „lios alfar”, co dosłownie oznacza „alfy świetlane”, „alfy światłości”. Wśród ludzi znane z wielkiej mądrości, znajomości wiedzy tajemnej oraz długowieczności. Mieszkały w Alfheim, którą władał bóg Frey. Elfy związane z przyrodą i płodnością patronowały pokojowi. Przedstawiano je jako ludzi młodych i pięknych. Ich naturę cechował niezachwiany spokój i łagodność. Opiekowały się lasami, źródłami, potokami, górami oraz wszelką roślinnością. Były znane ze swej dobroczynności i chęci pomocy ludziom, których myśli i serce potrafiły odczytywać i badać. Według wierzeń najdzielniejsi ludzie, o wyjątkowo czystych sercach mogli po śmierci dołączyć do grona elfów. Związki pomiędzy elfami a ludźmi należały do rzadkości, ale nie były wykluczone, chociażby Högni był synem elfa i ludzkiej królowej.

Najważniejszym źródłem, w którym szczegółowo zostały opisane elfy jest „Edda starsza” i „Edda młodsza”.

Przeciwieństwem opisywanych powyżej Elfów Jasnych (zwanych również Białymi) były Elfy Ciemne (lub Elfy Ciemności). „Edda młodsza” opisuje je jako złe i złośliwe istoty, działające na szkodę ludzi. Nigdy nie pokazywały się za dnia, wychodziły jedynie pod osłoną nocy. Żyły pod ziemią, a także w ciemnych grotach i jamach, a  ich władcą był Wölund – bóg kowal. Szczyciły się znajomością czarnej magii i przeróżnych klątw. Ich władzy podlegały wszystkie zwierzęta związane z symboliką nocy i księżyca.

Sprawdź Źródla

Tekst: Lady_Hekate      |     prawa graficzna: Jamnik_sst     |