Hera

Imię: Hera

Status: bogini

Rodzice: Kronos i Rea

Mąż: Zeus

Rodzeństwo: Demeter, Hestia, Zeus, Posejdon i Hades

Dzieci: synowie - Ares i Hefajstos, córki - Hebe i Ejletyja

Rzymski odpowiednik: Junona

Patronat: najwyższa bogini nieba, bogini małżeństwa i wierności małżeńskiej, ale również patronka rodzin, położnic, macierzyństwa, opiekunka kobiet – w szczególności matek i żon oraz wdów

Atrybuty: paw – symbol gwiaździstego nieba, krowa – symbol płodności, bocian, kukułka, owoc granatu – symbol płodności, lilia i nieśmiertelnik

Główny ośrodek kultu: Argos, Sparta i Samos

Historia:

Ta majestatyczna bogini o surowym wyglądzie była wierną i niezwykle zazdrosną żoną samego Zeusa.  Początkowo opierała się jego zalotom a ten, by zjednać sobie jej względy, przybrał postać zmoczonej kukułki. Według niektórych podań Zeus i Hera pobrali się potajemnie bez wiedzy i zgody rodziców. Inne mity z kolei opisują ich huczny ślub i liczne podarki, które otrzymali od rodziców i rodzeństwa. Wszystkie jednak mity opisują jednak potoki ambrozji, który wypłynęły z ich komnaty w czasie nocy poślubnej.

Choć była bardzo dobrą żoną, liczne zdrady i miłostki jej męża sprawiły, że stała się mściwą, gwałtowną i zazdrosną kobietą, prześladującą bez litości liczne kochanki niewiernego Zeusa oraz ich potomstwo.

Za wyjątkowy wybuch zazdrości Zeus przywiązał ją za ręce do chmury (lub Olimpu), a do jej nóg przywiązał wielkie kowadło wykonane z brązu. Rozwścieczona bogini bez zapłodnienia urodziła jednego z najpotężniejszych potworów jakie widziała świat – Tyfona, który uosabiał huragan.

Wzięła również udział w konkursie piękności na górze Ida i wraz z Ateną przegrała go na rzecz Afrodyty. Rozwścieczona ślubowała zemstę Parysowi i wszystkim Trojanom, stając się tym samym, obok Posejdona i Ateny, główną opiekunką i patronką Greków w czasie Wojny Trojańskiej. W jej trakcie Hera często starała się przeszkodzić swemu mężowi w udzieleniu pomocy Trojanom. Razem z Posejdonem i Ateną uknuła nieudany spisek przeciwko Zeusowi.

Hera wraz z Ateną i Posejdonem wspierała również Jazona i Argonautów w trakcie ich wyprawy po Złote Runo.

KULT:

Kult Hery sięga czasów przedhelleńskich, być może była ona pierwotnie bóstwem mykeńskim, który był czczony pod postacią krowy.  Szczególnymi względami darzono ją w Argos, Sparcie i na Samos.  Świątynie poświęcone władczyni nieba nazywano HERAJAMI– z czego dwa najsłynniejsze znajdowały się w Argos i w Olimpii (tuż obok świątyni Zeusa, prawdopodobnie Herajon olimpijski był najstarszą świątynią tzw. Świętego Gaju).

Co cztery lata w Olimpii w Elidzie obchodzono wielkie święto ku czci bogini – HERAJE, w czasie którego składano Herze pięknie zdobioną, haftowaną szatę oraz urządzano małą olimpiadę dla kobiet – wyścig biegaczek, w którym mogły wziąć udział jedynie dziewice.

W sztuce:

Hera bardzo często ukazywana była jako kobieta o surowym wyrazie twarzy, przybierająca majestatyczną pozę.

Najbardziej znanym wizerunkiem Hery (niestety nie zachował się do naszych czasów) był chryzelefantynowy posąg bogini dłuta Polikleta, znajdujący w Herajonie na Argos.  Przedstawiał on boginię siedzącą w pięknej królewskiej szacie na tronie, w jednej dłoni dzierżyła granat, w drugiej berło z małą kukułką siedzącą na jego szczycie, na głowie Hery znajdowała się korona z maleńkimi wizerunkami Charyt i Hor.

Sprawdź Źródla

Tekst: Lady_Hekate      |     Oprawa graficzna: Jamnik_sst     |           Korekta: verien