MITY: KONFLIKT O ATENY

Bogowie: ATENA I POSEJDON

Miejsce akcji: ATENY

Ateńczycy za założyciela pierwotnego polis uważali pierwszego króla tego miasta KEKROPSA. Od jego imienia pochodziła wczesna nazwa tego miasta – KEKROPIA. Mityczny Kekrops był synem bogini Gai  i miał posiadać od pasa w górę ciało człowieka, a od pasa w dół - węża. Kekropsowi przypisywano rolę opiekuna i nauczyciela wszystkich mieszkańców Attyki – miał nauczyć ludzi czytać, pisać, wprowadził obrządki ku czci Kronosa i Rei, ceremonie małżeństwa i pogrzebowe. Pod jego rządami miasto rozrastało się. Patronat na młodym miastem objęli Posejdon i Atena, przez pewien czas zgodnie opiekowali się nową osadą.

Z chwilą kiedy bogowie zaczęli dzielić pomiędzy siebie władzę nad Grecją, ta dwójka Olimpijczyków postanowiła rozstrzygnąć do kogo będzie należał główny patronat nad grodem.

Istnieje wiele wersji tego mitu – jednak ja ze względu na ich rozpowszechnienie i popularność omówię dwie najważniejsze.

PIERWSZA:

Atena i Posejdon, nie chcąc prowadzić ze sobą wojny, postanowili nie wdawać się w bezsensowny spór. Zaproponowali mieszkańcom miasta dokonanie wyboru patrona. Ci zaś obawiając się ich gniewu, stwierdzili, że oddadzą się pod opiekę tego boga, który ofiaruje im wspanialszy podarunek, z tym tylko zastrzeżeniem, że oba podarki niezależnie od wyniku będą mogli zatrzymać.

Posejdon uderzył trójzębem w skałę Akropolu, a z niej trysnęło piękne źródło z najczystszą w całej Grecji wodą – okazała się jednak zbyt słona i Grekom nie wydała się szczególnie pożyteczna. Atena uderzyła swoją włócznią tuż obok źródła i w tym miejscu wyrosło piękne drzewo oliwne, które później stało się źródłem bogactwa Greków. Od tego czasu miasto przyjęło boginię za patronkę swego miasta, a nowopowstałe polis nazwano ATENAMI.

 O Posejdonie jednak nie zapomniano. Król Erechteusz w miejscu gdzie płynęło jego źródło, tuż obok drzewka oliwkowego, postawił piękną świątynią – ku czci Ateny i Posejdona.

Druga wersja:

 Druga wersja mitu jest podobna do pierwszej, z tymże konflikt rozstrzygnęli nie mieszkańcy miasta – lecz sami bogowie. Boginie w sporze poparły Atenę, a bogowie - Posejdona. Ostateczne zdanie należało natomiast do Zeusa, który swoją córkę wskazał jako zwyciężczynię. To rozsierdziło Władcę Mórz, który oskarżył swego brata o stronniczość. W ataku szału zaatakował Ateny i zesłał na nie przerażającą powódź. Atena zwróciła się z prośbą o pomoc do ojca, a ten zagroził Posejdonowi surową karę, jeśli nie odstąpi od aktu zemsty w stosunku do bogini.

Bibliografia

1. Graves R., Mity greckie , Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982
2. Hammond N.G.L., Dzieje Grecji, Warszawa 1973
3. Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 199
4. Ludwiczak B., Mitologia Greków i Rzymian, Kraków 2010
5. Parandowski J., Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Warszawa 1997
6. Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1979
7. Winniczuk L., Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 2006

* Pierre G., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008

Tekst: Lady_Hekate      Oprawa graficzna: Jamnik_sst       Korekta: verien